Hüseyin KARACA – Sayfa 23 – Övünmek gibi olsun; Ben Türküm!

Çiğ düşer hayallerine ansızın…! Sırılsıklam güneşin doğuşunu beklersin..!

BIRAK MODERN ÇAĞIN KLİMALARIN,HASTA EDER ADAMI…

Bırak modern çağın klimalarını, hasta eder adamı. Sen Leyla’dan kalma kırık dökük sobayı yak; Ben Mecnun’dan kalan en temiz yakacakları taşırım sana.!

Tıpkı, Mevlevi dergahına Yunus’un taşıdığı düp düz odunlar gibi.!

Umutlarını yerin kilometrece altında arayan ve ararken alın terinin karıştığı en helalinden kara elmaslar gibi.!

Unutma.!!!! Her şeyin yenisinin makbul olduğu bu modern çağda, bazı şeylerin eskisi daha makbuldür.

Leyla’dan kalan kırık dökük soba gibi.! Mecnun’dan kalan o sobada yakmaya niyet ettiği kor yürek gibi.!

ASALETLİ YALNIZLIK…

Yıldızları yorgan edip yorgun bedenine yalnızlık şiirleri yazmak vardı şimdi burada.!

Tabiatın çıkarsız,riyasız,beklentisiz seslerini yudum yudum yudumlamak vardı kulaklarınla.!

“Baykuş sesini Bülbül-ü şeydaya değişmemek” vardı bu riyasızlar ülkesinde.!

Sabah kuş cıvıltılarıyla uyanmak,akşam uyumak vardı asaletli yalnızlığa sarılarak.!

Vahşi hayvanların dahi insanlardan daha medeni olduğu bu beldede ikamet etmek vardı bir ömür.!

Yeni doğmuş yavrularını öldürmeyen kuşlar,altı aylık bebelerinin tecavuz etmeyen hayvanlar topluluğu ve kendi kanından olan dişilere kötü gözle bakmayan kurtlarla nöbet tutmak vardı ay ışığı altında.!

Ve ölmek vardı bu dağ başında yapa yalnız kimsesiz tek başına asilce.!!!

SANA YILDIZ YILDIZ ŞİİRLER YAZDIM…

Bozkırdan çiçek gibi topladım sözcükleri,
Sana papatya kokulu şiirler yazdım…!
Çiçek gibi gezdim ey güzel peri,
Sana bal tadında şiirler yazdım…!

Özen ile,düzen ile satırları süsledim,
Her mısrada iç çekerek özledim,
Gözlerimden sözlerimi gizledim,
Sana sır kokulu şiirler yazdım…!

Sen, diken olup yaramı her karanlığında,
Ben, çare ararım gecenin zifri karanlığında,
Seher vakti tan yeri ağardığında,
Sana gül kokulu şiirler yazdım…!

Şiirlerle üzerini örttüm her gece,
Uyandırmaya kıyamadım sustum öylece,
Bazen ulu orta, bazen gizlice,
Sana yıldız yıldız şiirler yazdım…!

YAZAYIM…!

Kalem namertlik etme, yazayım ahvalimi,
Namerdi boş ver de, merdi yazayım…!
Kelam ehli bilir ancak bu garip hali,
Dermanı boş ver de derdi yazayım…!

Yazayım hayali yazayım düşü,
Yazayım baharı yazayım kışı,
Yazayım kayayı yazayım taşı,
Ayağı boş ver de başı yazayım…!

Yazayım sahrayı yazayım çölü,
Yazayım deryayı yazayım gölü,
Yazayım içine düştüğüm hali,
Derdime dar gelen arşı yazayım…!

BİZ…

Ab-ı Hayat pınarının doğduğu,
Zirvesi “HU” diyen dağdan geldik biz..!
Allâh’ın isminin Tengri olduğu,
Gök Tengri’ye tabi çağdan geldik biz..!

Gelir gelmez şerflendik islamla,
Hizmet ettik dine şerefle şanla,
Üç kıtayı feth eyledik inançla,
Dünya “sol sol” derken, sağdan geldik biz..!

Sultan Alparslan’la bir gedik açtık,
Romendiojeni o gün dağıttık,
Haç’ı kırıp atıp; Hilâl’i astık,
Allâh Allâh deyip, her bir yandan geldik biz…!

Eğilmedi hiç bir zaman başımız,
Viyanaya değdi sınır taşımız,
Cengaverdi Hakan’ımız Han’ımız,
Peygamberin övdüğü asil kandan geldik biz..!

Hüseyin KARACA
28 Ekim 2019 Pazartesi

SEN AĞIR GELDİN…!

BENİM…

Velhasıl, nâr’ına düçar olalı,
Eksik olmaz, duman başımdan benim…!
Coşar seller gibi, akar devamlı,
Nâr’ına çiğ düşer, gözde yaşımdan benim…!

29 Eylül 2019
Hüseyin KARACA

HİÇ

Biz, “HİÇ” bir şey yokken de hüzünleniriz Reis….!
Nen var..? Diyenlere; “HİÇ” deriz…! Oysa ki bizim hüzünlerimiz vardır cihanlara sığmayan, ama namütenahi yüreklerimizde “HİÇ”lerle besleyip büyüttüğümüz…!

Güleriz bazen, güldüğümüzü zannederler, oysa ki; Yüreklerimizde beslediğimiz hüzünlerimizi yakmaya yeltenirken, anız yakan çiftcinin köyü yakması gibi, yüreğimizi yakışımızın trajikomik hikayesinin yüzümüzdeki tecessümüdür o…!

Adabımızdan, edebimizden “HİÇ” kimseye anlatmadığımız, sevdaların, kavgaların dilimize, halimize vurduğu ipekten ilmeğin tezahurudur o…!