Üzerime çöken alçak yorgunluk,
Sinemde birikmiş düş kırığından.
Hayata,yaşama bunca dargınlık,
Baş tacı ettiğim, baş kırığından.
Siper ettim canımı canan yoluna,
Eyvallah etmedim Allah kuluna,
Sevdama sarıldım çılgıncasına,
Yürekteki yangın, döş kırığından.
Dün koştuğum yollar yormadı beni.
Düşmanın hilesi germedi beni,
Elmas dediniz elmas, sarmadı beni,
Ayağımda ki kesik, cam kırığından.
Hüseyin Karaca 3 Nisan 2019
Kategori: Şiirlerim
MEFTUNUM
Sizin diyarlardan kıvrılıp giden,
Etrafı çimen çiçek, yola meftunum.
Genzimi sızlatıp perişan eden,
Buram buram gül kokan, kula meftunum.
Sanki o diyarda miski amber var,
Eli kolu bağlı,ruhu özgür kamber var,
Gönlümü çevreleyen, gülden çember var,
Dikeni can yaksa da, gonca güle meftunum.
Bak karlar eridi mevsim-i bahar,
Pınarlar şırıldar,dereler çağlar,
Gazelden çiçeğe dönüşür bağlar,
Bense, kar altından çıkan kardelene meftunum.
Ne gece hasrettir güneşe böyle,
Ne de su hasret kalmıştır ateşe böyle,
Dünya görmemiştir temaşa böyle,
Nasıl anlatılır Kİ.? İşte böyle meftunum.
04-Nisan-20019 Hüseyin KARACA
Zıkkım nedir?
Yılan gibi sinsi ve de gizlice,
Memleketin memesinden sağılan sütüdür zıkkım.!
Tilki gibi kurnaz bir de gizlice,
Kümesten kaçırılan tavuk etidir zıkkım..!
Asgari ücretlinin, emeklinin, işçinin,
İş verenin,emekçinin, çiftçinin,
Anasının karnındaki o, günahsız ceninin,
Geleceğini çalmaktır zıkkım.!
Esnafın, tüccarın alın terini,
Vatan sevenlerin vergilerini,
Devletin yüz yıllık tüm gelirini,
Eşe dosta peşkeş çekmektir zıkkım..!
Anlamadım vallahi zıkkım yiyenlere dil yutmak niye.?
Susup tenhalarında yutkunmak niye.?
Yüze gelince paşam,arkadan arkaya kin kusmak niye.?
Özü başka, sözü başka olmaktır zıkkım…!
26-10-2018 Hüseyin KARACA
KARDELENİM…!
- Yolun açık olsun git güle,güle,
- En soylu dağlarda aç Kardelenim..!
- Cemre gibi düş buz dağlarına,
- Isız vadilerden kaç Kardelenim…!
- Müjde ver baharda açacak Gülden,
- Haber ver ehvalden,haber ver halden,
- Konuş susma artık.! Eshar-ı dilden,
- Alem-i Ervah’ta sır Kardelenim…!
- Ne gam,ne tasa gelmesin sana,
- Cennet ecir olsun fani dünyana,
- Hiç bir diken ile gelme Yan yana,
- Sardığın dağları sor Kardelenim…!
- Kardelenim,masumiyetin simgesi,
- Baharın kara kışa düşen gölgesi,
- İsmi şiirimsi,cismi resimsi,
- Tabiat anaya can Kardelenim…!
- Doyumsuz güzelliğin dillere destan,
- Ovada kartpostal, dağda gülistan,
- Gel zarafetin kitabını yazalım baştan,
- Her satıra bahar gibi düş Kardelenim…!
- Kardelenim benim,soylu çiçeğim,
- Karanlık dünyamda,nurlu gerçeğim,
- Uğursuzluklarıma uğur getiren uğur böceğim,
- Çiçekler içerisinde baş Kardelenim…!
Hercai değilim bir tek sen varsın,
Hayatımda en muhteşem kararsın,
Kar düşünce dağlarıma, her yanımı saransın,
Cansız bedenime can Kardelenim.
22 nisan 2014
İNCİTME
Doğu Türkistan’a dair bir dörtlük.
Ozan Arif’in aziz hatırasına.
Alem duruşunu bozduğu bu dönemde,
Bu dünyadan dimdik bir Arif geçti.!
Dik durmak ne imiş fani alemde?
Yaşayan bir örnek, bir tarif geçti.!
Anlattı, bağırdı, çaldı, çığırdı,
Her kelâmı mana yüklü ağırdı,
Cihan hakimiyeti bir davaya çağırdı,
İlay-ı Kelimetullah diyen bir maruf geçti.!
Vallahi bu çağda dede korkuttu,
Erciyes’de güneş, Ankara’da buluttu,
Çoban yıldızı idi,karanlıkta umuttu,
Sazı ile, sözü ile bir zarif geçti.!
Hüseyin KARACA 19 Şubat 2019
