Ve, sırtından hançerlenmiş duyguların da diz çöker tabiat gibi Eylül akşamlarında…!
Şiir yazamıyorum. Bir süreliğine; Yağmur, Şimşek ve Eylül’le yetinin…!
Şiirlerimin ihtiyacı varmış bana bu gece…! Affedin beni, haletiruhiyemin tecelligahları, gelemiyorum; Zira, ben yorgunum, suskunum, durgunum bu gece, mısra mısra, hece hece…!
Bak küçüğüm; Neyse, bakma bakma…! Hiç bir şey bakılacak gibi değil…!
Eğer bir yerde idealler,nefislerin gölgesinde kalmışsa,orada güneş hiç doğmamak üzere batıyor demektir..
Geçmişi dostluğa,samimiyete,sadakate adanmış bir ömür. Kalanı da; dostluk,samimiyet ve sadakat bilenlere armağan olsun.
Şiir yazmak, sadece kelamı kalem ile buluşturmak değildir. Dizeleri manaya kavuşturmak ta değildir. Bazen zerre kadar tohuma sevgi katıp toprakla buluşturmaktır.!
