Tamah
pazarını mesken edindik,
Hep
çok diye diye,azı kaybettik..!
Ne
gözümüz doydu,nede gönlümüz,
Hep
söz diye diye,özü kaybettik..!
Her
şeyde Rahmanın cilvesi vardı,
Yaşlılık
kış idi gençlik bahardı
Dünya
dünya diye kalpler karardı
İbret
ile bakan gözü kaybettik..!
Söz
namustu,sözşerefti,söz şandı,
Söz
verdik mi dağlar bile kanardı,
Kulaklar
sırlarla oluk,oluk dolardı,
Ağızların
kilidini kaybettik..!
Utanırdı,sıkılırdı
özümüz,
Had
bilirdi kelimemiz,sözümüz,
Başımız
dik,hep yerdeydi gözümüz,
Edebi,adabı,arı
kaybettik..!
Gülün
sarısını morunu gördük,
En
al olanını toprağa gömdük,
Marifetmiş
gibi birde övündük,
En
masum duygumuz aşkı kaybettik..!