Oturduğu yerde çıldırdı gene,
Derinden derine bir ah çekti arıza adam…
Çoğu zaman kendini koydu elin yerine,
Sağlam ayağıyla sekti arıza adam…
Ne bulduysa attı içerisine,
Yaktı bir sigara delicesine,
Yanlışın ceddine sülâlesine,
Saydı sayıştırdı arıza adam…
Kimine beşik oldu, kimene tabut,
Bazen güneş oldu, bazende bulut,
Zalime hüsrandı, mazluma umut,
Merhamete kanat çırptı arıza adam…
Sırtında sayısız hançer yarası,
Doktorda tabibipte yoktu çaresi,
Şimdi söylemenin geldi sırası,
İğrendi devrana kustu arıza adam…
Unutmadı hiç bir şeyi unutmaz,
Gerçeğiyle üzer, yalan ile avutmaz,
Hakkı bırakıpta hak yiyeni savunmaz,
Vicdanı terazi arıza adam…
Soğuk pınarından içmeyen yoktur,
Gönül köprüsünden geçmeyen yoktur.
Ektiği gülleri biçmeyen yoktur,
Yinede uslanmaz arıza adam..
Yırtık heybesinde hep umut vardı,
Dört bir etrafını harami sardı,
Geriye yaralı bir gönlü kaldı,
Ah çekip inledi arıza adam…
Vurdular sinsice gönül evinden,
Kahpece namerçe tam ensesinden,
Vurgun yedi vurgun merhametinden,
Tövbe etti güvene arıza adam…
21 Ocak 2024 Hüseyin Karaca