On yedi, on sekiz çağlarım sanki,
Yirmiye çok yakın halim gözlerin.
Kerbeladan daha yaman inanki,
Hüseyn-i susuz bırakan zalim gözlerin.
Ne zaman tökezleyip düşsem yerlere,
Düçâr olsam bilinmeyen hallere,
Mağlup olup seherler de yellere,
Hayata tutunduğum dalım gözlerin.
Hem yakar, hem yıkar, hem de bin çare,
Bunu çok yaşadım binlerce kere,
Ne hancere yer var nede merheme,
Bazen zâlim, bazen âlim gözlerin..