Tamah pazarını mesken edindik,
Hep çok diye diye,azı kaybettik..!
Ne gözümüz doydu,nede gönlümüz,
Hep söz diye diye,özü kaybettik..!
Her şeyde Rahmanın cilvesi vardı,
Yaşlılık kış idi gençlik bahardı
Dünya dünya diye kalpler karardı
İbret ile bakan gözü kaybettik..!
Söz namustu,sözşerefti,söz şandı,
Söz verdik mi dağlar bile kanardı,
Kulaklar sırlarla oluk,oluk dolardı,
Ağızların kilidini kaybettik..!
Utanırdı,sıkılırdı özümüz,
Had bilirdi kelimemiz,sözümüz,
Başımız dik,hep yerdeydi gözümüz,
Edebi,adabı,arı kaybettik..!
Gülün sarısını morunu gördük,
En al olanını toprağa gömdük,
Marifetmiş gibi birde övündük,
En masum duygumuz aşkı kaybettik..!